(başlamadan: bu başlığın sözlük içi nesilcilik ile alakası yoktur. o konu hakkındaki görüşlerimi
sözlükte açılan nesil başlıkları başlığına yazdım.)
t: günlük hayatta herhangi birinden duyabileceğiniz sitem cümlesi.
çok şükür ben alkol de kullanmıyorum, sigara da. ama ortaokul ve lise çağındaki çocukların/gençlerin çoğu ne yazık ki iradesine sahip çıkamıyor. çıkmaya çalışanların çoğu da bir süre sonra pes ediyor. pes etmelerindeki en önemli etkenlerden biri
arkadaş ortamı ve en az arkadaş ortamı kadar önemli diğer etkenlerse
televizyon /
internet televizyon için verebileceğim en basit örneğim;
(#1649911)
şöyle bir tezim var; biri eğer okul hayatı boyunca sigara ve alkol kullanmaya başlamazsa, sonraki yıllarda alkol ve sigaraya başlama ihtimali çok çok düşük. ekranlara gelen hemen hemen her şeye gençler ve özellikle de çocuklar inanılmaz derecede özeniyorlar.
sırf kötü alışkanlıklar için demiyorum bunu. çocuklar bir an evvel yetişkin olmak ister. annesinin makyaj malzemelerini kendisinde kullanmayan ya da annesinin topuklu ayakkabısını giyip evin içinde dolaşmayan kız çocuğu yoktur herhalde.
hal böyleyken ekranlara gelen/getirilen şeyler daha özenle seçilmeli. bunlara dikkat edilmeyince de çocukluğunu yaşamadan büyük davranmaya çalışan çocuklar görüyoruz.
daha küçücük yaşta, çocukluğunu yaşamadan kendisine sevgili yapan/yaptığını sanan çocuklar var.
hiç çamurda oynamamış, sokağa çıkmayan ve top oynamayı dahi bilmeyen çocuklar var.
bir oyuncağı, bir yiyeceği paylaşmayı bilmeyen çocuklar var. zaten takım oyunu oynamayan bir çocuğun, paylaşmayı öğrenmesini beklemekte trajikomik olur. oyunlar değerlidir. çocuklara oyun oynatın.
peki bu durum onların suçu mu? elbette hayır. hepsi gerçek hayatta ya da ekranlarda gördüğü yetişkinler gibi davranmak istiyor.
gerçekte gördükleri yetişkinler kimler? biziz. ekranlarda gördüğü yetişkinler ve onların ekranda olmasına sebep olanlar kimler? yine biziz.
sonra da çıkıp yüzsüz yüzsüz
yeni nesil çok bozuk goygoyu yapıyoruz. bir nesil öyle birden bire bozulmaz. o iş öyle o kadar kolay değil.
öz eleştiri yapmaktan ve kendi bozukluğumuzla yüzleşmekten korktuğumuz için suçu hep bizden sonraki nesle atıyoruz.
halbuki önceki nesil çoktan bozulmaya başlamış, gelecek nesiller sadece bu bozulmayı arttırarak sürdürüyor. ve bunu her nesil yapıyor.
korkarım bütün bunlara "dur!" diyebilecek bir neslimiz de olmayacak..